زنگ های غیرفعال SMD مانند سایر قطعات الکترونیکی مشابه، اقدامات خاصی برای اطمینان از ایمنی آنها در برابر رطوبت و آب و هوا انجام می شود. در اینجا چند راه برای طراحی زنگ های غیرفعال SMD برای جلوگیری از این نوع آسیب آورده شده است:
محصور کردن: مدار دیجیتال و مواد افزودنی یک زنگ غیرفعال SMD در یک ماده محافظ (معمولاً اپوکسی یا سیلیکون) محصور شده است. این کپسولاسیون مانعی ایجاد می کند که از تماس مستقیم رطوبت با اجزای حساس جلوگیری می کند و در نتیجه آنها را از آسیب عملکرد محافظت می کند.
آب بندی: افزودنی های غیرفعال زنگ SMD همراه با لاستیک سیلیکون یا سایر پوشش های ضد آب برای آب بندی مواد استفاده می شود. این روش آب بندی لایه ای بیشتر از محافظت در برابر نفوذ رطوبت یا آب را فراهم می کند و آنها را در برابر رطوبت و شرایط مربوط به آب و هوا مقاوم می کند.
پوشش منسجم: برخی از مدل های زنگ دار SMD غیرفعال دارای روکش منسجم هستند که یک لایه محافظ نازک از پارچه است که روی مدار اعمال می شود تا از آن در برابر رطوبت، گرد و غبار، مواد شیمیایی و سایر عوامل محیطی محافظت کند. این پوشش مانعی ایجاد می کند که رطوبت و اثرات آب و هوایی را کاهش می دهد.
رتبهبندی IP: زنگهای غیرفعال SMD معمولاً به رتبهبندیهای خاصی از حفاظت از نفوذ (IP) پایبند هستند. این رتبهبندیها سطح حفاظتی را که یک قطعه در برابر اجسام جامد و مایعات ایجاد میکند، مشخص میکند. امتیاز IP بالاتر به معنای امنیت بهتر در برابر رطوبت و آب و هوا است. به عنوان مثال، استاندارد IP67 به این معنی است که آژیر کاملاً پوشیده از خاک است و می تواند به مدت 30 دقیقه در عمق 1 متری آب غوطه ور شود.